De stijlkamers, de doorkijkjes en de draaiende trap met het strijklicht vormen de fysieke setting van het project.
De verhalen, beelden en geluiden die Lemaire registreerde, en haar aanwezigheid in het huis, resulteerden in een hoorspel, een boek, een 10"plaat en tientallen tekeningen in contékrijt. Al deze uitingen maken samen het Portrait of a House.
Een veel voorkomend onderwerp in de tekeningen van Danielle Lemaire is een 'leeg' interieur waarin menselijke sporen tastbaar zijn, schaduwen van menselijk leven of een droom.
In Portrait of a House zijn personen aanwezig (soms een zelfportret) in de kamers en verborgen plekken die de historie van het achttiende-eeuwse huis en dat van haar bewoners aangeven. De afgebeelde personen fungeren als antennes, ze communiceren met hun omgeving, die tot ver in het heelal reikt.
Soms verschijnen ze als schaduw, of als een transparante aanwezigheid.