Over de Stichting

De Stichting Levende Meesters werd opgericht in 1998 en is gehuisvest in het monumentale pand aan de Gravenstraat 7 in Dordrecht. De bouw van het huis heeft een rijke historie. De eerste aanwijsbare constructie stamt uit de late Middeleeuwen, toen de structuur van het huis werd bepaald. In de achttiende eeuw vond een grootscheepse verbouwing plaats; de façadegevel met de datering Anno 1712 verving de oude trapgevel en de centrale spiltrap werd deels vernieuwd. De tentoonstellingsruimte op de begane grond heeft kleurig geschilderde Biedemeierplafonds uit de negentiende eeuw. Het geheel doet eclectisch aan omdat deuren, ramen en lambrisering zowel uit de achttiende, als uit de vorige eeuw zijn.

Het Salon-idee

De naam ‘Levende Meesters’ herinnert aan een vroeg negentiende-eeuws fenomeen, waarbij jonge levende kunstenaars de gelegenheid werd gegeven hun werk te presenteren voor een autonoom heterogeen publiek. Dit idee – geïnspireerd op de Franse Salon – betrof het tonen van eigentijdse kunst. De eerste tentoonstelling in dit genre werd in 1808 gehouden in het Koninklijk Paleis op de Dam. Bezoekers kwamen in grote getale toegestroomd om de schilderijen te bekijken die lijst aan lijst hingen. Deze openbare presentatie van kunst versterkte de betrokkenheid van het publiek en de tentoonstelling ontlokte al meteen felle discussies over hedendaagse kunst.
Dit salon-idee is opgepakt door Stichting Levende Meesters, zij het in bescheiden mate. Doel is nog steeds: het tonen van werk van ‘levende meesters’. De Dordtse Salon is echter geen massale happening; het is een kleinschalig gebeuren met debat. Belangrijk verschil met de negentiende-eeuwse salon is tevens dat kunstenaars van Stichting Levende Meesters alle vrijheid krijgen en zelfs worden aangemoedigd om ‘tijdelijke’ projecten uit te voeren in en naar aanleiding van het huis.

Het bestuur

Monica Aerden
Hans van den Ban
Rob van Engelsdorp Gastelaars
Nico Lamers, voorzitter
Moniek Peters, secretaris

De adviseurs

Lilet Breddels
Bernard Asselbergs